tarafından Fransız mühtedi Musa BELFORT ile ihtida hikayesi
- Nasıl Müslüman oldunuz?
Çarşıda Hıristiyanlık tebliği yaptığım bir tezgahım vardı. Bu tezgahı açıyor, üzerine İncil ve diğer kitapları diziyor, insanlara bir şeyler anlatmaya çalışıyordum.
- Hangi şehirde?
Saint Etienne. Bu işi her Cumartesi yapıyordum. Yaklaşık bir sene kadar sonra yine bir Cumartesi tezgahın başında dururken bir Müslüman geldi. Beni dinledi ve sonra şunu söyledi: 'Sen bana dinini anlattın. Peki benim dinimi biliyor musun sen? Merak edip bir camiye gittin mi? Hiç Kur’an’a göz attın mı? Eğer sen başkasının dinini bilmiyorsan nasıl doğruyu tebliğ ettiğine inanabilirsin ki? Doğruyu bulmak ancak mukayese ile olur. O zaman bu uyarıyı çok fazla dikkate almamıştım. Sonra düşünmeye başladım. Söyledikleri doğruydu. Müslümanlığı öğrenmeliydim. İçimde, gidip Müslüman ülkelerde misyonerlik faaliyeti yapmak isteği uyandı.
Papazdım Kur’an'ı okumaya başladıktan sonra bütün görüşlerim alt üst olmuştu. İncil’deki İsa Aleyhisselam'la Pavlos'un öğrettiği İsa arasında fark vardı. Bunu anladıktan sonra gün be gün daha çok Müslümanlığa yaklaştığımı, HristiyanIıktan uzaklaştığımı hissettim.
Ve Bir Pazar Günü
Bir Pazar günü Kilise'de ayin sırasında koroya ilahi söyletiyordum. İlahi teslisle alakalı idi. O esnada çok güçlü bir şekilde İslam’a çağrıldığımı hissettim. Eve döndüğümde kalbimin 'Allah Allah' diye attığını hissediyordum. O hal içerisinde bir elime Kur’an-ı bir elime de İncil’i aldım: 'Rabbim kitabın hangisi ise bana göster’ diye Allah'a dua ettim. Misyoner olarak bir Müslüman ülkeye gitmek üzere tüm hazırlıklarımı bitirmiştim. Eğer Müslüman olursam büyük bir bedel ödeyeceğimin farkına vardım. Her şeyimi kaybedecektim. O anda hamdolsun Allah yardım etti. Kalbim Kur’an'a aktı ve Müslüman olmaya karar verdim. Ne olursa olsun o bede6 ödemeye karar verdim.
Bir Müslüman derneğe gittim. İmama tüm hikayemi anlattım. Çok şaşırdı. Sonra abdest aldım,şehadet getirdim ve ismimi seçtim. Dernekteki yirmiye yakın Müslüman beni gözyaşları içerisinde tebrik ettiler. Bir kardeş 'Allah birisini sevince onun kalbini İslam’a açar’ dedi. Çok sevindim. Yeniden dünyaya gelmiş gibi oldum.
Eşimin Feveranı
Eve döndüğümde eşime her şeyi anlattım. Bana bağırmaya başladı. 'Şeytan evimize girdi' diyor, şeytanın benim içime girdiğini iddia ediyordu. Hemen telefonla papazı aradı ve ona 'Eşim çıldırdı, Müslüman oldu' dedi. Papaz benimle konuşmak istedi. Ona da ne olup bittiğini anlattım. 'Bir problemin varsa benimle konuşman gerekirdi; hemen konuşmamız lazım' dedi. Kararımın kesin olduğunu ve bilinçli olarak İslam’ı seçtiğimi söyledim. Daha sonraki günler daha sert tepkilerle karşılaştım. İki yüzlülük yaptığımı, hatta delirdiğimi ve psikiyatra gitmem gerektiğini söylediler. Halbuki bunlar doğru değildi. Ben kötü bir niyetle işe başlamıştım ama Allah niyetimi hayra tebdil etmişti. O merhametli olmasaydı bu nasıl olurdu?
Benim için bir problem yoktu ama eşim artık birlikte yaşayamayacağımızı ve boşanmak istediğini söyledi. 'Burası İsa’nın evi, şeytanı istemiyorum" dedi.
- Tek çocuğunuz mu vardı?
Evet. Eşim tüm eşyalarımı kapı önüne koydu. Yeni doğan bir bebek gibi kapı önünde kalakaldım.
- Eşinizin Müslüman olacağına dair bir ümidiniz var mıydı?
Eşimin tepkisi çok sert oldu. Sabah namazını kılmamam için benden erken kalkar ve banyoyu meşgul ederdi. Ona neden Müslüman olduğumu anlatmaya çalıştım. Pavlos'tan bahsettim. İhtida edişimin bir tefekkür sonucu olduğunu anlatmaya gayret ettim. Ama beni hiç dikkate almadı. Üzülerek boşanmak zorunda kaldım. Allah'ın benim için tayin ettiği yolda yürümek benim için daha önemliydi. O günden beri Allah'a kulluk yapmaya ve Müslüman kardeşlerime hizmet etmeye gayret ediyorum. Takva ehli bir Müslüman hanımla evliyim. Üç çocuğumuz var.
ne diyim arayan mevlasınıda bulur.........
saygilar.....
- Nasıl Müslüman oldunuz?
Çarşıda Hıristiyanlık tebliği yaptığım bir tezgahım vardı. Bu tezgahı açıyor, üzerine İncil ve diğer kitapları diziyor, insanlara bir şeyler anlatmaya çalışıyordum.
- Hangi şehirde?
Saint Etienne. Bu işi her Cumartesi yapıyordum. Yaklaşık bir sene kadar sonra yine bir Cumartesi tezgahın başında dururken bir Müslüman geldi. Beni dinledi ve sonra şunu söyledi: 'Sen bana dinini anlattın. Peki benim dinimi biliyor musun sen? Merak edip bir camiye gittin mi? Hiç Kur’an’a göz attın mı? Eğer sen başkasının dinini bilmiyorsan nasıl doğruyu tebliğ ettiğine inanabilirsin ki? Doğruyu bulmak ancak mukayese ile olur. O zaman bu uyarıyı çok fazla dikkate almamıştım. Sonra düşünmeye başladım. Söyledikleri doğruydu. Müslümanlığı öğrenmeliydim. İçimde, gidip Müslüman ülkelerde misyonerlik faaliyeti yapmak isteği uyandı.
Papazdım Kur’an'ı okumaya başladıktan sonra bütün görüşlerim alt üst olmuştu. İncil’deki İsa Aleyhisselam'la Pavlos'un öğrettiği İsa arasında fark vardı. Bunu anladıktan sonra gün be gün daha çok Müslümanlığa yaklaştığımı, HristiyanIıktan uzaklaştığımı hissettim.
Ve Bir Pazar Günü
Bir Pazar günü Kilise'de ayin sırasında koroya ilahi söyletiyordum. İlahi teslisle alakalı idi. O esnada çok güçlü bir şekilde İslam’a çağrıldığımı hissettim. Eve döndüğümde kalbimin 'Allah Allah' diye attığını hissediyordum. O hal içerisinde bir elime Kur’an-ı bir elime de İncil’i aldım: 'Rabbim kitabın hangisi ise bana göster’ diye Allah'a dua ettim. Misyoner olarak bir Müslüman ülkeye gitmek üzere tüm hazırlıklarımı bitirmiştim. Eğer Müslüman olursam büyük bir bedel ödeyeceğimin farkına vardım. Her şeyimi kaybedecektim. O anda hamdolsun Allah yardım etti. Kalbim Kur’an'a aktı ve Müslüman olmaya karar verdim. Ne olursa olsun o bede6 ödemeye karar verdim.
Bir Müslüman derneğe gittim. İmama tüm hikayemi anlattım. Çok şaşırdı. Sonra abdest aldım,şehadet getirdim ve ismimi seçtim. Dernekteki yirmiye yakın Müslüman beni gözyaşları içerisinde tebrik ettiler. Bir kardeş 'Allah birisini sevince onun kalbini İslam’a açar’ dedi. Çok sevindim. Yeniden dünyaya gelmiş gibi oldum.
Eşimin Feveranı
Eve döndüğümde eşime her şeyi anlattım. Bana bağırmaya başladı. 'Şeytan evimize girdi' diyor, şeytanın benim içime girdiğini iddia ediyordu. Hemen telefonla papazı aradı ve ona 'Eşim çıldırdı, Müslüman oldu' dedi. Papaz benimle konuşmak istedi. Ona da ne olup bittiğini anlattım. 'Bir problemin varsa benimle konuşman gerekirdi; hemen konuşmamız lazım' dedi. Kararımın kesin olduğunu ve bilinçli olarak İslam’ı seçtiğimi söyledim. Daha sonraki günler daha sert tepkilerle karşılaştım. İki yüzlülük yaptığımı, hatta delirdiğimi ve psikiyatra gitmem gerektiğini söylediler. Halbuki bunlar doğru değildi. Ben kötü bir niyetle işe başlamıştım ama Allah niyetimi hayra tebdil etmişti. O merhametli olmasaydı bu nasıl olurdu?
Benim için bir problem yoktu ama eşim artık birlikte yaşayamayacağımızı ve boşanmak istediğini söyledi. 'Burası İsa’nın evi, şeytanı istemiyorum" dedi.
- Tek çocuğunuz mu vardı?
Evet. Eşim tüm eşyalarımı kapı önüne koydu. Yeni doğan bir bebek gibi kapı önünde kalakaldım.
- Eşinizin Müslüman olacağına dair bir ümidiniz var mıydı?
Eşimin tepkisi çok sert oldu. Sabah namazını kılmamam için benden erken kalkar ve banyoyu meşgul ederdi. Ona neden Müslüman olduğumu anlatmaya çalıştım. Pavlos'tan bahsettim. İhtida edişimin bir tefekkür sonucu olduğunu anlatmaya gayret ettim. Ama beni hiç dikkate almadı. Üzülerek boşanmak zorunda kaldım. Allah'ın benim için tayin ettiği yolda yürümek benim için daha önemliydi. O günden beri Allah'a kulluk yapmaya ve Müslüman kardeşlerime hizmet etmeye gayret ediyorum. Takva ehli bir Müslüman hanımla evliyim. Üç çocuğumuz var.
ne diyim arayan mevlasınıda bulur.........
saygilar.....
